شراب

بسیار ناخوشم

    و هیچ چیز نمی‌تواند این حال بد را از من بگیرد

ای آبی آرام!

     ای پاکی ژرف!

      مرا در بر بگیر

      مرا در خود بفشار

                  اما اندوهم را ازمن مگیر

   می‌خواهم که این اندوه

               چونان دانه‌ی انگوری مرا در خود بفشارد

           تا شیره‌ای مطبوع

                                 همچون شرابی خوشرنگ...

آه ای امید پاک!

بگذار تا در تو شراب شوم.

                                                   دی‌ماه هزار و سیصد و نود