جاده

جاده لعنتی هرچه به انتها نزدیکتر می شود، انگار بیشتر کش می آید. انگار نه انگار که از آن 990 کیلومتری که ابتدای جاده نوشته بود 980 تایش گذشته و فقط 10 تای دیگر مانده است. تو بگو اصلاً انگار هر کیلومتری که از طی شده ها می گذرد کیلومترها به مانده ها اضافه می شود. حالا تو هر چقدر هم که عاشق جاده و سفر باشی، دیگر از یک جایی به بعدش خسته می شوی. راستش یاد خیل عشاقی می افتم که این روزها مدت عاشقی هایشان کوتاه و کوتاهتر می شود. عمر وصالشان کوتاهتر از زمانی است که در به در رخ یار بوده اند. انگار حکایتشان عکس حکایت من و جاده است. هر چه عمر فراقشان طولانی می شود پایان راهشان نزدیکتر میشود. هر چه نگاه میکنم انگار جاده بیشتر کش می آید. حالا هر چه بخواهی از عشق و عاشقان و زمان و وصل و فراق بگو. پایان این جاده انگار مرتب دورتر می شود.

نوزده تیرماه یکهزار و سیصد و هشتاد و نه- جاده شیراز-تهران