پاییز

برای من پاییز پادشاه فصلهاست. حالا نه اینکه خیلی عاشق پیشه بوده باشم و رمانتیک. اما فصل محبوبم پاییز است. این دمدمه‌های آخر شهریور که می‌شود؛ که هوا زودتر گرگ و میش می‌شود ؛ رنگ غروب نارنجی‌تر و خورشید سرخ‌تر می‌شود، دل من غنج می‌زند. اصلاً پاپی‌اش که می‌شوم می‌بینم من از همان 6 مهر که به دنیا آمدم عاشق این پاییز لعنتی شدم. پاییز بوی خودش را دارد. مثل عطر سرگیجه‌آور بهار نیست. بوی برگ خشک است. بوی درخت تناور رو به زوال. بوی سکرآوری دارد. بوی مدادهای تراشیده. بوی کاغذ. بوی کتاب نو.حیف که خاطرم تلخ می‌شود از این که به یاد می‌آورم پاییز آغاز رفتن به مدرسه بود. اما پاییز یک چیز دیگر هم برای من دارد. ترانه‌ی پاییز با صدای مخملین پری زنگنه:

نگو از گل
نگو از یخ
که در پاییزم
نگاهم کن
نگاهم کن
چه دردانگیزم
با من نه گل نه آواز نه آسمان نه پرواز
گل‌مرده‌ی آوار برگم
پاییزی‌ام هم‌فصل مرگم
اگر در شب
اگر در باد
اگر در اشک میرویم
کدامین باغ
کدامین گل
من از پاییز می‌گویم
اگر مهرم
اگر خورشید
اگر هم بغض باران
همه عشقم
همه بخشش
از اینجا تا بهاران

پ.ن.1: ما بین چند نفر از دوستامون رسمی داریم که آغاز پاییز رو به هم تبریک میگیم. رسیدن پاییز پیشاپیش مبارک.

پ.ن.2: آهنگ بی‌نظیر پری زنگنه رو می‌تونید ازاینجادانلود کنید. ترانه از ایرج خان جنتی عطایی. آهنگ از شادروان استاد بابک بیات.